Ik ben Veerle Deknopper, geboren op een warme midzomernacht in 1976, freelance-journaliste voor voornamelijk Christelijk duidingstijdschrift Tertio en samen met mijn partner Ad uitbaatster van muziekcafé “De Floeren Aap” in Mechelen. Ik ben eveneens actief als recensent klassieke muziek en schrijf binnen dit kader historische romans. 

Daarnaast ben ik moeder van vijf kinderen, van wie er nog twee thuis wonen. Ik vind het belangrijk dat jonge mensen bewust de wereld in gestuurd worden. Als jong meisje groeide ik op in de Vlaamse rand rond Brussel en liep school in Sint-Jans-Molenbeek. Dit zorgde ervoor dat ik werd geconfronteerd met vele meningen, maar met minstens zoveel diversiteit. Ik merkte dat er veel angst was, en zag angst dan ook al gauw als een slechte raadgever. Ik leerde kijken naar dingen die mensen verbinden in plaats van me te verliezen in verschillen die er niet hoeven toe te doen zolang men maar sociaal en solidair is met elkaar.

Ik leerde daarbij trots te zijn op mijn afkomst, mijn taal en cultuur zonder dat daar een sociaal prijskaartje aan diende vast te hangen. Voor mij was het al heel snel duidelijk dat tweetalig zijn en zich daarin soepel opstellen enkel maar een rijkdom is.

Zo was ik erg nieuwsgierig naar al de andere dingen die ons bonden en trok met mijn rugzak naar Libanon, een smeltkroes van culturen en godsdiensten. Hierdoor geïnspireerd koos ik vol overtuiging voor studies oriëntalistiek.

Dat ik toen in de Volksunie zou belanden, was eigenlijk geen verrassing. Ik was jong en nieuwsgierig. Dat ben ik trouwens nog steeds. Toen de Volksunie niet meer levensvatbaar bleek, ging ik de ecologische toer op gezien ik ook veel voeling had met het vroegere Agalev. Wat ik daar miste was het durven vertrekken vanuit een sterke regio. Ik heb datgene wat ons bindt ook steeds in wisselwerking gezien met datgene wat ons verbindt. Zo kan men van beneden naar boven leren denken. Sterke wortels van waaruit een prachtige boom groeit. En net dat is waar Vista voor staat. Trots zijn op je zijn, en dat mogen beleven met zovele anderen en zo aan een hechte samenleving bouwen. Een bewuste maatschappij met bewuste mensen. Niet samen dromen, maar samen doen.